1989 yilinda dogan Abdessamad El Montassir (@abdessamadelmontassir), Fas’in güneyindeki Sahra’da büyüdü. Boujdour, Marsilya ve Rabat arasinda çalisiyor. Tetouan’daki Institut National des Beaux-Arts’tan mezun olduktan sonra, Meknès’deki École Normale Supérieure’de MA Sanatsal Üretim ve Estetik Egitimini tamamladi. 2017’den 2019’a kadar Marsilya’daki IMéRA – Institutes for Advanced Study’de Associate Fellow olarak görev yapti.

Abdessamad El Montassir, bilim adamlari, vatandaslar ve aktivistler ile isbirligi yaparak arastirma ve yaratma arasindaki kavsakta sanatsal bir uygulama gelistirdi. Hem kisisel tarihe hem de kolektif anlatilara damgasini vuran eserleri; genellikle hegemonik, tanikliklarin toplandigi, resmi bir anlati tarafindan gömülen ve öldürülen sözlü bellegi canlandirdigi titiz bir sürecin meyvesidir. Önderlik ettigi deneyler ve dogdugu yer olan Fas’in güneyindeki Sahra’da yaptigi anonim karsilasmalar, travma kavramini ve yasanan, (iletilmeyen) veya beklenen siddetin nasil siddete dönüstügünü kesfetmesine izin verir, dokunanlar tarafindan somutlastirilir ve davranislari, evrimleri etkileyebilir. Insanlar ve bitkiler gibi insan olmayan varliklara esit sekilde muamele edilir. Aktardiklari anlatilar, konusmanin ve sessiz bir tarihin ortaya çiktigi bir dizi bosluk yaratir ve bizi çevreleyen çevreyi anlamak ve onunla yasamak için yeni yollar sunar.
Portre: © Franck Alix / La Cinémathèque de Toulouse
Fotograflar: Artist / ADAG

ABDESSAMAD EL MONTASSIR

FAS / FRANSA

Galb’Echaouf, 2021.
Stereo sesli HD video, 18 dakika 48 saniye.

Arap Sanat ve Kültür Fonu, Fas Fransiz Enstitüsü, Pro Helvetia Cairo, Yabanci Sanatçilar Büyükelçiligi, bagimsiz sanat odasi Küp ve Salvan Evi tarafindan desteklenmektedir.

Film yapimcisi Abdessamad El Montassir pratiginde bizi kolektif veya kurgusal anlatilar ve maddi olmayan, somutlastirilmis arsivler araciligiyla tarihi yeniden düsünmeye davet eden süreçler yaratir. Sanatçi, projelerinde travmanin bireyler ve davranislari üzerindeki etkisini arastiriyor ve bu travmalarin tarihsellestigi süreçleri ortaya koyuyor.

Fas’in güneyindeki Sahra’nin manzarasini derinden degistiren bir olayi arastirirken, bagdastiramadiklari bir tarihin musallat oldugu önceki nesillerin sessizligiyle karsi karsiya kaldi. Göçebe bir çocuk olan Hatice isimli bir kadin, göçebe hayatini terk ederek Boujdour sehrine yerlesir. Yerlesik bir hayata geçmesinin nedenlerini tartismayi reddediyor ve cevaplar için harabelere isaret ediyor. Galb’Echaouf ile birlikte El Montassir, bu amneziyi aydinlatabilecek ve kayip anlatilari yeniden insa etmeye yardimci olabilecek cevap ya da kanitlari bulabilmek adina manzaralara, bitkilere ve siire basvuruyor. Daghmous gibi yerli bitkiler ve onlarin biyolojik adaptasyonlari, geride kalmayi seçenlerden talep edilen nasirli ve savunmaci vazgeçis için  metafor haline gelir. Beseri olmayan anlati konumlarini ve göçebe bilinç akislarini ön plana çikaran Galb’Echaouf, Bati Sahra’daki mülksüzlestirme ve dayanikliliga iliskin dogrusal ve kanonik olmayan bir açiklama sunuyor.