Konaklar, avlular, teraslar, sokaklar, kat kat kendini kapatan ve defalarca yeniden açan mekanlar birlikte yasamanin sonsuz biçimlerini sundu bize. Her duvar, her merdiven, her geçit, her kapi insanin insanla ve karsisinda durmak yerine bizatihi parçasi oldugunu bildigi dogayla sürekli olarak yeniden anlamlanan iliskisini anlatti. 

Bu biraradalik attigimiz her adimda zihnimizde toplandi, formdan forma girdi, bizi konuk eden yollara serildi; eridi ve yeniden dirildi.